ایستا و منفعل مثل وزارت ورزش؛ در ساختمان سئول چه می‌گذرد؟
به گزارش ورزشی منهای فوتبال به نقل از خبرورزشی، سه ماه از انتصاب احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش می‌گذرد اما هنوز تغییرات مدنظر جامعه ورزش در سطوح مدیریتی برآورده نشده است. اگرچه وزیر ورزش و جوانان با گزینش و جابه جایی تعدادی از مسئولین وزارتخانه، سعی کرد مانع افزایش نقد و نارضایتی جامعه ورزش از سکون و روزمرگی در مرکز تصمیم گیری شود، با این وجود نه آن تغییرات چندان محسوس و قابل تامل به نظر آمد و نه جامعه ورزش از چنین تغییراتی قانع شد.
تغییرات ایجاد شده هم به گونه‌ای نیست که به واسطه آنها بتوان چشم انداز روشنی برای آینده ورزش ایران ترسیم کرد. درواقع اقدامات و تصمیم‌های وزیر ورزش تاکنون فقط به تغییر معاون توسعه ورزش قهرمانی و احیانا تشکیل اتاق فکر دروزارتخانه منتهی شده و برنامه ریزی برای رسیدن به اهدافی مثل یکسان سازی اساسنامه فدراسیون‌ها، اصلاح آیین نامه انتخابات، سند چشم انداز المپیک ۲۰۲۸، گشایش در دیپلماسی بین المللی، اصلاح وضعیت اقتصادی ورزش، ترمیم زیرساخت‌ها و موارد بسیار دیگر فعلا در دستور کار وزارت ورزش نیست. جالب اینکه همان یک موضوع قابل حصول یعنی انتصاب معاونت ورزشی و یا تشکیل احتمالی اتاق فکر یاگروه مشاورین متخصص هم دچار تعویق و تاخیر شده است.
از دنیا مالی که تجربیاتی در عرصه ورزش و مدیریت دارد انتظار می‌رفت علیرغم مشکلات و نیازهای فراوان ورزش چنین آهسته گام بردارد و حتی برگزاری انتخابات فدراسیون‌هایی که با سرپرست اداره می‌شوند هم را هم به تعویق بیندازد. با این حال همانطور که گفته شد دنیامالی حتی برای انتخاب معاونت توسعه ورزش قهرمانی هم عجله‌ای ندارد درحالی که این سمت یکی از سمت‌های مهم در وزارت ورزش است. قطعا آقای وزیر به خوبی می‌داند المپیک پاریس آموزه‌های زیادی برای ورزش ایران داشته و اهالی ورزش انتظار دارند این آموزه‌ها طی دوران مسئولیت دنیامالی مورد توجه قرار گیرد. وقتی نهایت موفقیت و مدال آوری ما تنها به دو رشته محدود می‌شود یعنی وزیران و مدیران سابق مفهوم توسعه در ورزش را جدی نگرفته اند. پشتیبانی کرده اند اما بی خیال نظارت شده اند. در مجامع انتخاباتی حضور یافته و وعده‌های روسای فدراسیون‌ها را گوش کرده اما پیگیر تحقق این وعده‌ها نبوده اند. درک این مسائل بر ما نهیب می‌زند دست روی دست گذاشتن و تعلل در تغییر وضعیت مورد اشاره توجیه چندانی ندارد. پس از ناکامی‌اغلب فدراسیون‌ها در المپیک اخیر واضح بود که شخص وزیر باید عملکرد و وعده‌های مدیران فدراسیون‌ها را مورد بازبینی و ارزیابی قرار دهند و نسبت به بررسی عملکرد فدراسیون‌هایی که وعده مدال المپیک دادند، امکانات گرفتند اما دست خالی بازگشتند واکنش و حتی تغییرات لازم را صورت دهد اما وزارت ورزش در این مقوله مهم هم بی واکنش و منفعل بوده است.
اگر قرار بود علیرغم تغییر وزیر ورزش آب از آب تکان نخورد پس چه نیازی به تغییر بود؟ چشم بر هم بگذاریم بازی‌های المپیک ۲۰۲۸ فرا می‌رسد و قطعا اگر اهداف و برنامه‌ها را با جدیت پیگیری نشوند بازهم اتفاقی شگرف را در المپیک لس آنجلس تجربه نخواهیم کرد. با این شرایط انتظار می‌رود وزی
ر ورزش هرچه سریعتر استارت اقدامات لازم و تغییرات اساسی را بزند تا بیش از این فرصت از دست نرود.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید