سرنوشت سرخابی ها پس از واگذاری/ تأثیر بسزای حاميان مالي بر روی استقلال و پرسپولیس

چند سالی بود که تیم های پر هوادار پایتخت، درگیر واگذاری بودند، اما این مهم، محقق نمی شد. البته ضرب المثل «شاید حکمتی در آن بوده» هم در این مورد صدق می کند و امروز می توان نتیجه گرفت که واگذاری، کنسرسیومی خیلی بهتر از واگذاری به شخص خصوصی و حقیقی بوده است. در هر حال این اتفاق خوب در دوره وزارت «کیومرث هاشمی» و در دولت «شهید ابراهیم رئیسی» رخ داد .

پرسپوليس
مي گويند، به کنسرسیوم بانکی و بانک شهر واگذار شد اما شما بخوانید به چاه نفت!
استقلال
مي گويند، به کنسرسیوم نفتی و هولدینگ پتروشیمی خلیج فارس واگذار شد، اما هر ماه یک مدیرعامل!
در روزهای ابتدایی واگذاری، هر دو گروه از هواداران سرخآبي همچون همیشه از این واگذاری ها شاکی و گلایه داشتند.
قرمزها می گفتند: ما را به بانک ها (که گفته میشود زیان ده هستند) واگذار کردند و آبی ها را به چاه نفت متصل کردند. برخی از آبی ها نیز، خوشحال از نفتی شدن شان می گفتند: اوضاع قرمزها بهتر است چون مستقیم به پول و بانک متصل شده اند و … اما با مرور زمان و با توجه به عملکرد و ثبات مدیریتی در دو باشگاه، این پرسپولیس بود که توانست به یک تیم منسجم تر برسد. این بدان معنا نیست که مالک استقلال (هولدینگ خلیج فارس) دست روی دست گذاشته باشد، بلکه آبی ها نیز هزینه های بسیاری را روی دست مالک نفتی و پتروشیمی خودشان گذاشته اند و مهره های خوبی را نيز در ابتدای فصل و نیم فصل گرفتند اما «عدم ثبات در مدیریت» مهمترین علت از سوی کارشناسان امر برای عدم نتیجه گیری آنها قلمداد می گردد. به هر حال هر چه بوده و هرچه هست می توان عنوان کرد که پرسپولیسی ها به یک نظم مالی خوبی دست پیدا کرده و فراهم نمودن امکانات سخت افزاری اعم از به زیر کشت بردن چمن «ورزشگاه شهید کاظمی» برای فصل آتی و در اختیار گرفتن زمین های شماره ۲ و ۳ ورزشگاه آزادی بصورت هم زمان و تجهیز آنها در کنار نتایج مطلوب تیم های پایه در لیگ ها، همه و همه بیانگر آن است که «بانک شهر» توانسته است پرسپولیس را به ساحل آرامش برساند و مطمئناً سرخ ها و هواداران آنها در سالهای بعد نتایج این اقدامات را بهتر خواهند دید. در آن سوی میدان «هواداران استقلال» نیز این انتظار را از مالکین نفتی شان دارند که اقدامات مالک قرمز ها را الگو قرار داده و با یک مدیریت قوی و پایدار آنها را نیز به ساحل آرامش برسانند، كه خواسته چندان سختي هم نيست!