نقش ورزش در اهداف توسعه پایدار از زبان IOC

به گزارش ورزشی منهای فوتبال به نقل از  IOC، “لطفا تبریکات صمیمانه من را بابت پذیرش پیمان آیندهبپذیرید. به ویژه، مایلم از شما به خاطر شناخت نقش ورزش به عنوان یکعامل مهم – و در واقع شتاب دهنده – برای دستیابی به اهداف توسعه پایدارسازمان ملل تشکر کنم. بازی‌های المپیک اخیر پاریس ۲۰۲۴ به خوبی نشانمی‌دهد که IOC چگونه از طریق ورزش به اهداف توسعه پایدار کمک می‌کند” این بخش آغازین از سخنان رئیس IOC در نشست عمومی سازمان ملل است. باخ ادامه د” «ما آماده‌ایم تا این سهم ورزش را در چارچوب پیمانآینده تقویت کنیم – زیرا این پیمان کاملاً منعکس کننده شعار المپیک ما است: سریع‌تر، بالاتر، قوی‌تر – با یکدیگر”. ورزش بارها در پیمان آینده ذکر شدهاست، جایی که در ۱۱ از ۵۶ اقدام، کشورهای عضو سازمان ملل اعلام میکنند: “ما از فرهنگ و ورزش به عنوان اجزای جدایی ناپذیر توسعه پایدارمحافظت و آنها را ترویج خواهیم کرد.” علاوه بر این، کشورهای عضوسازمان ملل در این پیمان می‌گویند: “ما تصمیم می‌گیریم اطمینان حاصلکنیم که فرهنگ و ورزش می‌تواند به توسعه مؤثرتر، فراگیر، عادلانه و پایدارکمک کند و فرهنگ را در سیاست‌ها و استراتژی‌های توسعه اقتصادی،اجتماعی و زیست‌محیطی و سرمایه گذاری عمومی کافی در حفاظت و ارتقایفرهنگ ادغام و تضمین نماید”.گنجاندن ورزش در پیمان آینده نقطه عطفدیگری در کار IOC با سازمان ملل است که IOC با آن وضعیت ناظر دائمیدارد. در سال ۲۰۱۵، در یک لحظه تاریخی برای ورزش و جنبش المپیک،ورزش به طور رسمی توسط سازمان ملل متحد به عنوان یک “توانمندسازمهم” در توسعه پایدار شناخته شد و در دستور کار ۲۰۳۰ سازمان ملل قرارگرفت.
رئیس کمیته بین‌المللی المپیک در سخنرانی روز یکشنبه خود در اجلاس سرانآینده گفت: “کمیته بین‌المللی المپیک صلح را اساسی‌ترین بخش از اهداف توسعه پایدار می‌داند. به همین دلیل است که ما بسیار خوشحال و مفتخریمکه علیرغم همه تنش‌های ژئوپلیتیکی، توانستیم ورزشکارانی را از مناطق ۲۰۶ کمیته ملی المپیک و تیم المپیک پناهندگان در پاریس گرد هم آوریم”. وی پیشاز اشاره به دیگر دستاوردهای المپیک و پارالمپیک اخیر پاریس ۲۰۲۴، ادامهداد: قبل از بازی های المپیک این ورزشکاران برای یک فراخوان قدرتمند برایصلح به هم پیوستند. در طول بازی های المپیک، آنها به شدت با یکدیگر رقابتکردند. همان زمان آنها در دهکده المپیک زیر یک سقف با هم زندگی مسالمتآمیزی داشتند. وعده های غذایی، تجربیات و احساسات خود را به اشتراکگذاشتند. به یکدیگر احترام می گذاشتند، بدون هیچ گونه حادثه یا تبعیض – حتی اگر کشورهایشان در حال جنگ باشند. با همه اینها، ورزشکاران فرهنگصلح را ایجاد کردند – به ما نشان دادند که اگر همه ما در روح المپیکیهمزیستی مسالمت آمیز زندگی کنیم، جهان ما چگونه خواهد بود.”