دست‌فرمان خطرناک در والیبال نشسته/ایده مسئولان جواب می‌دهد؟

به گزارش ورزشی منهای فوتبال به نقل از تسنیم تیم ملی والیبال نشسته به عنوان پرافتخارترین تیم تاریخ ورزش ایران، طی سال‌های اخیر روند موفقیت‌آمیزی را طی کرده و توانسته در همه رویدادهای از جمله مسابقات قهرمانی آسیا، قهرمانی جهان، بازی‌های پاراآسیایی و همچنین بازی‌های پارالمپیک به مقام قهرمانی برسد.

این تیم در سال 1404 دو رویداد بزرگ پیش‌رو دارد؛ ابتدا مسابقات قهرمانی آسیا طی روزهای 19 تا 29 خرداد ماه در هانگژوی چین و سپس مسابقات جام جهانی طی روزهای 20 تا 28 مهر ماه در آمریکا.

یکی از دغدغه‌هایی که پیرامون تیم ملی والیبال نشسته مطرح می‌شود، بحث جوانگرایی است. جوانگرایی در هر تیمی با استفاده از بازیکنان حاضر در تیم‌های پایه از جمله نوجوانان، جوانان و امید انجام می‌شود تا از طریق ، بازیکنان مسن‌تر به مرور از تیم ملی بزرگسالان کنار بروند و بازیکنان جوان جایگزین شوند.

با توجه به اینکه در رشته والیبال نشسته، سیستم تیم‌های پایه فعال نیست، مسئولان کمیته ملی پارالمپیک و همچنین فدراسیون جانبازان و توان‌یابان برای آنکه بازیکنانی را پرورش بدهند، اقدام به ایجاد یک تیم ملی دیگر کردند؛ تیمی که نفراتش کاملاً جدا از تیم ملی اصلی است. تیم ملی «ب» طبق برنامه‌ریزی‌ها قرار است در مسابقات قهرمانی آسیا و همچنین بازی‌های پاراآسیایی 2026 ناگویا شرکت کند و تیم ملی «الف» نیز خود را برای مسابقات جام جهانی آمریکا، رقابت‌های قهرمانی جهان 2026 و در نهایت بازی‌های پارالمپیک 2028 لس‌آنجلس آماده می‌کند.

با وجود تشکیل این دو تیم، برخی مسائل وجود دارد که موفقیت احتمالی تیم ملی «ب» حتی در سطح آسیا را تحت شعاع خود قرار می‌دهد.

نکته اول درخصوص بازیکنان دعوت شده به این تیم است. از میان نفرات دعوت شده به اردو که از روز 12 اسفند و زیر نظر محمدرضا رحیمی آغاز شده، فقط یک نفر در لیگ برتر حضور داشت و سایر نفرات در مسابقات قهرمانی کشور انتخاب شدند. این نشان می‌دهد که این بازیکنان که تجربه بین‌المللی هم ندارند، با حضور در 3، 4 مرحله اردو، به مسابقات قهرمانی آسیا می‌روند تا از عنوان قهرمانی دفاع کنند.

قطعاً تکرار قهرمانی در آسیا با این تیم و با این بازیکنان، کار بسیار سختی خواهد بود؛ چرا که نهایتاً 3، 4 اردو تا قبل از اعزام تشکیل می‌شود و بدون شک این تعداد، هرگز برای موفقیت در یک تورنمنت کافی نیست.

نکته دیگر این است که به نظر می‌رسد این تفکر در برخی مسئولان وجود دارد که والیبال نشسته ایران با هر تیمی که اعزام شود، به راحتی در سطح قاره آسیا قهرمان می‌شود، اما شاید حواس مسئولان به پیشرفت برخی تیم‌ها از جمله قزاقستان نیست؛ تیمی که طی سال‌های اخیر با وجود شکست همیشگی مقابل ایران، پیشرفت قابل توجهی داشته و توانسته خود را به تیم ملی کشورمان نزدیک‌تر کند و امتیازات بیشتری را بگیرد.

قزاقستان در پارالمپیک 2024 پاریس نیز حضور داشت و با یک برد مقابل فرانسه و دو شکست مقابل مصر و بوسنی در رده سوم ایستاد و از گروهش صعود نکرد. این تیم مقابل بوسنی، دومین تیم پرقدرت دنیا 3 بر 2 باخت و جدالش با مصر نیز نزدیک بود. نکته جالب توجه اینکه بوسنی و مصر به ترتیب مدال‌های نقره و برنز را به خود اختصاص دادند.

قزاق‌ها در آخرین دوره برگزاری مسابقات قهرمانی آسیا در 2023 نیز که خودشان میزبان بودند، تیم‌های ژاپن، عراق و چین را شکست دادند و به فینال رسیدند، اما در نهایت 3 بر صفر به ایران باختند و نایب قهرمان شدند.

این تیم در بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو نیز نایب قهرمان شد، آن هم پس از شکست 3 بر صفر در مرحله گروهی و همچنین فینال مقابل ایران و کسب 3 برد مقابل کامبوج، تایلند و چین.

با توجه به پیشرفت قزاقستان و روند صعودی این تیم و توجه به والیبال نشسته، به نظر می‌رسد که ایران در این دوره از مسابقات قهرمانی آسیا کار سختی پیش‌رو دارد و اگر قرار بر اعزام تیمی بدون تجربه بین‌المللی به هانگژو باشد، سختی کار دو چندان خواهد شد.

مسائلی که در بالا عنوان شد، چیزهایی نیستند که بتوان به راحتی از کنار آنها گذشت. شاید ایده‌ اولیه یعنی تشکیل یک تیم ملی دیگر و اعزام آن به رویدادهای اصلی، ایده‌ی جالب توجهی نباشد و کار را در نهایت به جایی بکشاند که قهرمانی در آسیا از دست والیبال نشسته برود. به نظر می‌رسد این ایده در ذهن مسئولان وجود داشته که بتوانند بازیکن پروری برای تیم ملی اصلی کنند. بدون شک این ایده خوبی است، اما نه اینگونه که تیم «ب» بدون هیچ تجربه‌ای به قهرمانی آسیا برود. در کمتر رشته‌ای در دنیا ایده تشکیل دو تیم ملی در یک رشته وجود داشته و به موفقیت رسیده و این همان نکته‌ای است که شاید باید پیرامون آن تجدیدنظر صورت بگیرد.

نکته پایانی این است که شکسته شدن هیمنه تیم ملی والیبال نشسته ایران به عنوان قدرت بلامنازع دنیا، حتی در سطح آسیا می‌تواند حاشیه‌های زیادی را ایجاد کند؛ درست مانند شرایطی که پس از پارالمپیک 2012 لندن ایجاد شد و این در شرایط کنونی به صلاح ورزش پارالمپیکی و این رشته همیشه مدال‌آور نیست.